Nije mu bilo ni 27 godina kada je tragično stradao u događaju koji nam je danas poznat kao Majski prevrat. Aleksandar Obrenović, poslednji kralj Srbije iz dinastije Obrenović, nalazio se na prestolu Srbije od svoje trinaeste godine, usled abdikacije svog oca, kralja Milana, 1889. godine. Uz namesništvo je vladao do 1893. godine, kada se proglasio punoletnim i državnim udarom preuzeo apsolutnu vlast. Vladavina Aleksandra Obrenovića bila je prepuna kontroverznih odluka, a zanimljiv je podatak da je čak deset puta menjao vladu i tri puta ustav. Državu je jednom ostavio i u neustavnom stanju.

Posebno nezadovoljstvo izazvala je odluka mladog kralja da se oženi Dragom Mašin, bivšom dvorskom damom kraljice Natalije i ženom koja je od Aleksandra bila starija deset godina. Ovoj odluci protivila se politička elita bliska kralju Milanu, kao i sam bivši kralj.

Pozitivni aspekti vladavine kralja Aleksandra, kao što su otvaranje prvih elektrana u Srbiji, ostali su u senci njegove burne vladavine.

Nezadovoljstvo kraljevom vladavinom iz godine u godinu je raslo, a može se reći da se posebno ubrzalo kada je 1901. godine izgubio podršku glavnog saveznika, Rusije, koja je u Petru Karađorđeviću videla zamenu za Aleksandra. Situacija po kralja se posebno pogoršala nakon državnog udara 7. aprila 1903. godine.

Atentat na kralja Aleksandra planiran je dugo i pažljivo, još od 1901. godine. Već je i po Beogradu počelo da se priča o opasnosti u kojoj se kralj i kraljica nalaze. Nezadovoljstvo oficirskog kadra narastalo je zbog teškog stanja u kojem se vojska nalazila, a to nezadovoljstvo su svakako podsticali i politički činioci, kao i loše i nepopularne odluke koje je kralj donosio.

Kao centralne ličnosti događaja koji će Aleksandra koštati života pojavili su se Antonije Antić i Dragutin Dimitrijević. Uz oficire stali su političari, i to upravo oni koji su u prošlosti bili odani dinastiji Obrenović. Zaverenici su se sastali u noći između 23. i 29. maja u Oficirskom domu. Pukovnik u penziji Aleksandar Mašin preuzeo je komandu nad beogradskim trupama, dok je potpukovnik Petar Mišić krenuo svojim bataljonom iz jedanaestog puka i došao pred dvor. Određeni broj zaverenika opkolio je kuće ministara u vladi i blokirao komande. U 2 časa posle ponoći, gardijski poručnik Petar Živković otvorio je vrata dvora zaverenicima. Vrata kraljevih odaja bila su razbijena dinamitom i potraga za kraljevskim parom je počela. Nakon dva sata potrage, u spavaćoj sobi zaverenici su otkrili tajna vrata iza kojih su se nalazili kralj i kraljica. Nakon što je kralj očajnički pokušao da odvrati zaverenike pozivajući ih na zakletvu, otvorio je vrata. U tom trenutku, zaverenici Ristić, Vemić, Ilija Radivojević i Petar Marković otvorili su vatru na kraljevski par. General Laza Petrović, kraljev ađutant koga su zaverenici držali kao taoca, pokušao je da zaštiti kralja, ali je i on ubijen. Nakon ubistva, kraljevo i kraljičino telo bačeni su sa balkona dvora gde se besna rulja oficira iživljavala na njihovim beživotnim telima. Kraljevski par je sahranjen u maloj crkvi Svetog Marka, koja je kasnije srušena, a njihovi posmrtni ostaci su 1942. godine preneti u crkvu Svetog Marka u Beogradu.

Kralj Aleksandar Obrenović je tokom svoje vladavine samo jednom posetio Kraljevo, i to 1889. godine.