Promena imena i uvođenje banovina
Dana 3. oktobra 1929. godine donet je Zakon o nazivu i podeli Kraljevine na upravna područja. Time je dotadašnja Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca dobila ime Kraljevina Jugoslavija, a unutrašnja podela na oblasti zamenjena je podelom na banovine.
Ukupno je formirano devet banovina:
- Dravska (Ljubljana)
- Savska (Zagreb)
- Vrbaska (Banja Luka)
- Primorska (Split)
- Drinska (Sarajevo)
- Zetska (Cetinje)
- Dunavska (Novi Sad)
- Moravska (Niš)
- Vardarska (Skoplje)
Beograd, zajedno sa Zemunom i Pančevom, izdvojen je kao posebna upravna jedinica – Uprava grada Beograda.
Nazivi banovina nisu imali etnički karakter, već su odabrani prema rekama. Ovakav model bio je deo politike integracije i nastojanja da se izbrišu istorijske i nacionalne granice među narodima.
Politički i društveni kontekst
Promena imena i unutrašnje podele dogodila se u vreme kada je kralj Aleksandar zavodio tzv. Šestojanuarsku diktaturu. Nakon atentata u Skupštini 1928. godine, u kojem je ubijen hrvatski političar Stjepan Radić, kralj je suspendovao ustav, raspustio parlament i zabranio političke partije.
U takvoj atmosferi, ideja jugoslovenskog jedinstva dobila je snažan centralistički oblik. Kralj je proglasio postojanje jedne nacije – Jugoslovena, sa geslom „Jedan narod, jedan kralj, jedna država“.
Dalji tok istorije
Pod imenom Kraljevina Jugoslavija, država je postojala do aprila 1941. godine, kada su je okupirale sile Osovine. Formalno je prestala da postoji posle Drugog svetskog rata, 29. novembra 1945. godine, proglašenjem Federativne Narodne Republike Jugoslavije.
Iako je bila kratkog trajanja, ideja jugoslovenstva ostavila je dubok trag u istoriji. Za mnoge je upravo ime Jugoslavija ostalo sinonim za zajednički život, uprkos kasnijim tragedijama i raspadu zajedničke države u drugoj polovini 20. veka.
